ARTYKUŁ 6

Strefa wejściowa posiada szerokie chodniki oraz brak różnic wysokościowych. Nie ma też obiektów mogących potencjalnie utrudniać wejście do budynku.

Szklane, rozsuwane drzwi mają kontrastujące pasy na wysokości wzroku osoby dorosłej oraz osoby niskiej, poruszającej się na wózku (lub dziecka).

Miejsca dla osób niepełnosprawnych o wymiarach zgodnych z rozporządzeniem. Należy zwrócić uwagę na brak przeszkód terenowych mogących utrudnić dostęp z i do takiego miejsca.

Miejsca są też zlokalizowane bezpośrednio przy wejściach do obiektu.

Choć sam budynek może być dopasowany do standardów obiektu dostępnego, to jego najbliższe otoczenie może utrudniać lub wręcz uniemożliwiać użytkownikom ze szczególnymi potrzebami dotarcie do niego.

Choć sam budynek może być dopasowany do standardów obiektu dostępnego, to jego najbliższe otoczenie może utrudniać lub wręcz uniemożliwiać użytkownikom ze szczególnymi potrzebami dotarcie do niego.

Samo miejsce dla osoby niepełnosprawnej nie wystarczy, jeżeli osoba jeżdżąca na wózku nie będzie mogła z niego zjechać.

Choć same drzwi wejściowe do obiektu są szerokie i nie ma przed nimi barier wysokościowych, są one właściwie niewidoczne nawet dla osoby dobrze widzącej. Analogicznie, cała elewacja obiektu jest potencjalnie niewidoczna dla osób niedowidzących. Brakuje również oznaczeń o funkcji obiektu.

Rampa dla osób na wózkach choć spełnia parametry normatywne jest zastawiona stojakiem dla rowerów. Strefa wejścia jest trudna w poruszaniu się.

Wygodny dla użytkowników hol wejściowy. Po jednej stronie znajduje się strefa przeznaczona do odpoczynku, lub oczekiwania, po drugiej recepcja. Strefa komunikacyjna nie ma przeszkód i umożliwia wygodne przemieszczanie się osób. Światło jest rozproszone. W strefie odpoczynku swobodnie mogą przebywać osoby na wózkach.

Recepcja ma szeroki kontuar zlokalizowany na dwóch wysokościach. Użytkownik może być obsłużony zarówno na stojąco jak i na siedząco. Za kontuarem nie ma źródeł światła mogących olśnić osobę z wrażliwym wzrokiem. Bezpośrednio przy recepcji znajduje się tablica informacyjna z układem pomieszczeń oraz tablica kierująca do poszczególnych pomieszczeń budynku. W holu nie występują zbędne elementy informacyjne.

Tablica z układem pomieszczeń pełni funkcję tzw. tyflomapy – pozwala zapoznać się z układem budynku osobom niewidomym i słabowidzącym. W tym miejscu można również zlokalizować tzw. infomat udzielający informacji głosowo i wizualnie.

Przykładowa tyflomapa – zawiera zarówno opis jak i układ pomieszczeń budynku.

Przykładowy infomat - pozwala w sposób głosowy oraz wizualny prezentować dowolne informacje. Przedstawiony model pozwala na korzystanie z niego przez osobę na wózku.

Kontuar pozwala skorzystać z niego również osobie na wózku - możliwe jest częściowe wjechanie pod blat.

W holu jest informacja o możliwości porozumiewania się w polskim języku migowym, a także dostępność pętli indukcyjnej dla osób z wadami słuchu.

Prawidłowo i czytelnie oznakowane kierunki do poszczególnych pomieszczeń.

Nieprawidłowo oznakowane pomieszczenia. Użyta symbolika jest nieintuicyjna i nieczytelna - może być myląca dla wszystkich.

Korytarz ma szeroki przekrój. Drzwi oraz krawędzie styku ścian i podłogi są oznaczone w kontrastowy sposób tworząc linie kierujące. Dodatkowo w posadzce jest ciemniejszy pas pozwalający osobie słabowidzącej trzymać się środka korytarza. Miejsce odpoczynku jest zlokalizowane we wnęce – znajdujące się w nim meble nie stanowią potencjalnych "potykaczy”. Światło jest rozproszone i równomiernie oświetla cały korytarz – bez tworzenia ostrych cieni.

Kondygnacje są oznaczone w widoczny i kontrastowy sposób. Na poręczach zlokalizowano napisy w alfabecie Braille’a.

W celu ułatwienia osobom niewidomym i słabowidzącym nawigacji w stosunkowo otwartych przestrzeniach, zaleca się stosowanie fizycznych linii prowadzących.

Krawędzie pierwszych i ostatnich stopni są oznaczone w kontrastowy sposób. Poręcze są wysunięte poza obrys schodów.

W przypadku ciemnych schodów zaleca się stosowanie odwrotnego kontrastu do poszczególnych stopni.

Drzwi do pomieszczeń są kontrastowo oznaczone. Dodatkowo zaleca się stosowanie napisu w alfabecie Braille’a i wypukłych liter/cyfr.

Winda wygodna dla użytkownika posiada nie tylko wymaganą przepisami szerokość ale też takie elementy jak poręcze, lustro i panel sterujący zlokalizowany w przewidywalnym miejscu. Światło w windzie nie może razić.

Prawidłowo dobrane kolory ścian i podłogi. Wybór koloru żółtego w roli skrajnych pasów zwiększa czytelność biegu korytarza.

Refleksy świetlne oraz kontrastowe wzory, a także szklana przegroda i połyskująca posadzka bez pasów sygnalizacyjnych może stanowić bardzo duży problem dla osób słabowidzących. W pewnych warunkach oświetleniowych szklana tafla może być zupełnie niewidoczna.

Korytarz nieprawidłowo oświetlony. Ostre światło powoduje olśnienie oraz brak możliwości odnalezienia potencjalnych przeszkód.

Brak oznaczeń poszczególnych pomieszczeń. Brak rozróżnienia kolorystycznego drzwi oraz posadzki i ścian. Brak równomiernego oświetlenia przestrzeni – korytarz może być trudny w poruszaniu się dla wszystkich.

W windzie jest oznaczenie, na którym piętrze się znajduje. Komunikat jest zarówno głosowy jak i wizualny.

Prawidłowo zaprojektowany panel pozwala dotykowo wybrać numer kondygnacji bez wzbudzania wszystkich przycisków. Dodatkowo po wybraniu kondygnacji dany przycisk się podświetla.

Panele sensoryczne nie powinny być stosowane. Dla osoby słabowidzącej nie jest możliwe odnalezienie wybranej kondygnacji bez aktywacji wielu przycisków. Jednolite tło i brak wypukłości w skrajnych sytuacjach mogą uniemożliwić odnalezienie panelu w ogóle.

Niekiedy niewielkie różnice terenu mogą być zniwelowane stosunkowo prostymi rozwiązaniami –zarówno przenośnymi jak i montowanymi na stałe. Wadą urządzeń przenośnych jest konieczność wcześniejszego poinformowania obsługi o potrzebie ich użycia.

Platformy, choć umożliwiają pokonywanie wielokondygnacyjnych schodów , najczęściej wymagają pomocy (i asysty) personelu budynku lub obiektu. Często zdarza się, że osoba chcąca skorzystać z takiego urządzenia musi czekać, aż zostanie obsłużona. Należy też zwrócić uwagę na stosunkowo wysoki koszt i awaryjność. Zaletą tego typu urządzeń jest natomiast możliwość dowolnego dopasowania się do topografii klatek schodowych i różnic wysokości.

Wszelkiego rodzaju windy (w tym zewnętrzne) Posiadają te same wady co platformy. Są stosunkowo dużymi, kosztownymi i awaryjnymi urządzeniami. Często z racji tego, że są rzadko używane ich stan techniczny pozostawia wiele do życzenia. Problemem dla osób chcących z nich skorzystać może być brak wiedzy jak to zrobić.